نگش کوکونور می گوید از اینکه به اعتقادم پایبند هستم افتخار می کنم

ناگش کوکونور، کارگردان شهر رویاها، سفر خود را به‌عنوان یک دویدن خوب با «بالاهای فوق‌العاده و پست‌های خدایی وحشتناک» توصیف می‌کند.

نگش کوکونور می‌گوید اگر کسی می‌خواهد بازی اصلی را بازی کند، باید با ستاره‌ها کار کند. (عکس اکسپرس: Varinder Chawla)

نگش کوکونور، فیلمساز، مفتخر است که در سفر بیش از 20 ساله خود، به اعتقاد خود در زمینه ساخت فیلم پایبند بوده و هرگز تسلیم فشار جریان اصلی نشده است.

نقش اولین کارگردانی خود را در سال 1998 با حیدرآباد بلوز انجام داد و از آن زمان تاکنون کارگردانی فیلم‌های تحسین‌شده‌ای مانند راکفورد، دور، اقبال و دانک را برعهده داشته است.

کارگردان-بازیگر سفر خود را یک دویدن خوب با پستی‌های عالی و خدایی وحشتناک توصیف می‌کند.

22 سال بودن کار چندان مهمی نیست. از این دست کارگردان ها زیاد هستند. اما اگر بعد از این همه سال هنوز کار خودم را انجام می‌دهم، این نشان می‌دهد که اعتقادم دست نخورده است. من می توانم آن را با خوشحالی به قبرم ببرم.

در مصاحبه با PTI، کارگردان می‌گوید که تقلای او برای گفتن داستان‌هایی که به آن‌ها باور دارد کم نشده است. اگر بازی را انجام ندهید و ستاره ها را انتخاب نکنید، همیشه سخت خواهد بود. اما این راهی است که من انتخاب کرده ام. بنابراین من این را با هیچ تلخی نمی گویم.

این کارگردان 52 ساله می گوید اگر کسی می خواهد بازی اصلی را بازی کند، باید با ستاره ها کار کند.

اما بسیاری از فیلم‌های من در آن جهان قرار نمی‌گیرند، بنابراین نگران آن نیستم. اما یافتن منابع و پول مناسب زمانی که داستان‌هایی را تعریف می‌کنید که از روایت اصلی دور هستند دشوار خواهد بود.

آخرین پروژه او سریال Hotstar City of Dreams است. درام سیاسی در بمبئی که توسط Applause Entertainment ارائه شده است، شامل ساچین پیلگانکار، پریا باپات، ایجاز خان و سیذارت چاندکار می شود.

همچنین بخوانید | بررسی شهر رویاها: ارزش دیدن ندارد

برای کارگردان، ورود به فضای دیجیتال با 10 قسمت یک چالش بود.

مقیاس مطلق آن بسیار زیاد بود. برخلاف یک فیلم بلند 90-100 دقیقه ای، یک سریال وب حداقل 400 دقیقه دارد. مقیاس فقط نجومی است.

زمانی که او به همراه نویسنده همکارش روهیت بانوالیکار در یک دوره چهار ماه و نیم شروع به نوشتن این سریال کرد، نقاش می‌دانست که باید به چیزی فراتر از سیاست بپردازد.

درام های سیاسی خوب زیادی وجود دارد و بنابراین می خواستم این یکی کمی بیشتر باشد. می خواستم درباره شهر باشد و از یک ژانر برای برجسته کردن استفاده کنم. بنابراین من از یک خانواده سیاسی به عنوان محور داستان استفاده کردم.

همچنین بخوانید | اولین برداشت شهر رویاها: ساعتی کند و در عین حال جذاب

وقتی من و روهیت برای نوشتن آن نشستیم، کاملاً واضح بودیم که این نمایشی درباره شهر است و شروع به ایده‌پردازی داستان‌هایی کردیم که در واقع شهر را می‌سازند.