نقد فیلم Monsoon Shootout: این بازیگر نواز الدین صدیقی متناقض است

نقد و بررسی فیلم Monsoon Shootout: آمیت کومار، نویسنده و کارگردان، که صبورانه منتظر اکران فیلمش بوده، ابزار جالبی را برای روایت داستانی در مورد یک پلیس آرمانگرا، یک جنایتکار سرسخت و بادهای موسمی بمبئی به کار می گیرد.

رتبه بندی:3بیرون از5

نقد و بررسی فیلم Monsoon Shootout: با توجه به طولانی بودن فیلم - بیش از 90 دقیقه، آمیت کومار باید بخشی از پیشرفت شخصیت را که منجر به آن لحظه تعیین کننده می شود قربانی کند.

بازیگران فیلم Monsoon Shootout: نوازالدین صدیقی، ویجی ورما، نیراج کابی، گیتانجلی تاپا، تانیشتا چاترجی
کارگردان فیلم Monsoon Shootout: آمیت کومار
امتیاز فیلم Monsoon Shootout: 3 ستاره

چهار سال پس از نمایش آن در کن، فیلم Monsoon Shootout سرانجام به نمایش درآمد - با این مزیت که در این بین بسیاری از بازیگران آن به ستاره های شناخته شده تبدیل شده اند.

این هم به نفع Monsoon Shootout است و هم به ضرر. برای مثال، صدیقی، به‌عنوان یک سرگردان کمی آشفته، به نظر می‌رسد از جایی که در بسیاری از فیلم‌های قبلی آن را رها کرده بود، ادامه می‌دهد. یا به طور خاص، Raman Raghav 2.0. ضربات موسمی، به تهیه کنندگی آنوراگ کاشیاپ، در همان جهانی از بمبئی آشفته، دیده نشده و زیر شکم زندگی می کند که آن فیلم به کارگردانی کاشیاپ در آن زندگی می کرد. در اینجا نیز خطوط بین پلیس و جنایتکاران قطع می شود و محو می شود - هر دو طرف را تغییر می دهد.

با این حال، آمیت کومار، نویسنده و کارگردان، که صبورانه منتظر اکران فیلمش بوده، ابزار جالبی را برای روایت داستانی درباره یک پلیس آرمان‌گرا، یک جنایتکار سرسخت و بادهای موسمی بمبئی به کار می‌گیرد. او به آن می گوید که سه سناریو مختلف را تصور می کند که ناشی از سه انتخاب متفاوت توسط افسر پلیس است، تا بر نحوه رسیدن به آن انتخاب ها تاکید کند و چگونه انتخاب هایی که انجام می دهیم عواقب را تعیین می کند.

با توجه به طولانی بودن فیلم - بیش از 90 دقیقه، کومار باید بخشی از پیشرفت شخصیت را که منجر به آن لحظه تعیین کننده می شود قربانی کند. اپیزودهایی که آدی (ورما) را در آن کوچه، روبروی شیوا (صدیقی) با تفنگی در دست فرو می‌برد، مجموعه‌ای از کلیشه‌هایی است که می‌تواند متعلق به هر فیلم نیمه آبرومند بالیوودی درباره سیاستمداران فاسد، پلیس در معرض خطر، و دان‌های کوچک حیله‌گر باشد. . و سپس خود آدی، با مادری فداکار، و پدری فقید که او نیز در پلیس بود، قبل از رفتن به اولین روز کارش به او سلام می‌کند.

با این حال، وقتی متوجه شدیم که آمیت کومار دارد چه می‌کند، زیرا خط داستانی سه مسیر متفاوت را از آن کوچه طی می‌کند، فیلم به نوت مطمئن‌تری دست پیدا می‌کند. به طوری که تا زمانی که او وارد رشته سوم خود می شود، احساس می کنیم هر یک از افراد آن را می شناسیم و با آنها همدردی می کنیم - از جمله خان رئیس آدی (کابی)، دوستش آنو (تاپا)، و همسر شیوا (تانیشتا).

در اینجا بازی‌های محکمی وجود دارد، و راجیو راوی، فیلمبردار، تلاش کومار را صادقانه ارائه می‌کند تا تمام جنبه‌های بمبئی بی‌نقص را به تصویر بکشد، از قطارها و بازار ماهی گرفته تا وادا پاو و میخانه‌های رقص. ویجی وارما به عنوان مرکز اخلاقی داستان محکم است و با پیشرفت فیلم بهتر می شود.

اگر فقط ضربات موسمی در تمام طول آن ثابت بود.