نقد فیلم Crazy Rich Asians: یک ماجرای لذت بخش

میشل یئو در نقش النور، مادرسالار سخت‌گیر خانواده یانگ، کاملاً معتبر است، و همیشه از نبرد سختی که برای پذیرفته شدن به راه انداخته و پایه نازکی که بر آن استوار است آگاه است.

نقد فیلم Crazy Rich Asian: این فیلم در نهایت متعلق به زنان است.

بازیگران فیلم Crazy Rich Asians: کنستانس وو، هنری گلدینگ، میشل یوه، آکوافینا، جما چان، کن جونگ
کارگردان فیلم Crazy Rich Asians: جان ام چو
امتیاز فیلم Crazy Rich Asians: 3 ستاره

یک دختر فقیر، یک پسر ثروتمند، یک خانواده خشمگین، میلیاردها دلار در خطر است. ما این داستان را خوانده‌ایم، این فیلم را میلیون‌ها بار دیده‌ایم، گاهی اوقات به‌عنوان کلاسیک (غرور و تعصب)، اغلب به صورت پالپ (بی‌شمار Mills & Boon)، بیشتر به صورت افسانه‌ای (سیندرلا). آسیایی‌های ثروتمند دیوانه، همان‌طور که مدت‌هاست زمزمه‌ها گفته‌اند، نباید با این معیارها قضاوت شوند. چیزی که آن را به پرده بزرگ می آورد اولین بازیگران تمام آسیایی در یک تولید بزرگ هالیوود از زمان باشگاه جوی لاک بیش از 20 سال پیش است.

این را نباید ساده گرفت. اما در حالی که محاکمه ها و مصیبت های جزئی ریچل وو (کنستانس) آمریکایی چینی-آمریکایی و نیک یانگ (گلدینگ) شاهزاده جذاب سنگاپوری او در جریان است، نمی توان متوجه این موضوع نشد که آسیایی های ثروتمند دیوانه می توانند در مورد افراد ثروتمند دیوانه در هر کجا باشند. لازم نیست درباره آسیایی ها باشد، هرچند باید قدردان باشیم. لازم نیست درباره آسیایی‌های فقیر و رنج‌کشیده هم باشد، و ما قطعاً سپاسگزاریم که اینطور نیست. این به دنیا می گوید که هیچ نوع آسیایی وجود ندارد، حتی اگر خودش آسیایی هایی از یک نوع داشته باشد، بدون هیچ مالایی یا هندی، که در گران ترین شهر جهان نیز ساکن هستند - به قول یکی، موضوع این است که 1 درصد از 1 درصد در سنگاپور.

بنابراین تنها کاری که آسیایی‌های ثروتمند دیوانه باید انجام دهند این است که در آن فضای باریک کار کنند. و آن را یواشکی انجام می دهد. راشل آن مانند یک شخص واقعی به نظر می رسد که از ثروت نیک غافلگیر شده است اما واقعاً از آن غافلگیر نشده است و به موفقیت های مادر مجرد خود پس از ورود به ایالات متحده به عنوان یک مهاجر ناامید از چین کاملاً افتخار می کند. ممکن است کمی تعجب آور باشد که ریچل با توجه به شهرت او و خانواده اش در محافل چینی از کیست نیک آگاه نباشد، اما پس از شناختن او هیچ یک از استقلال آمریکایی خود را نیز پنهان نمی کند.

میشل یئو در نقش النور، مادرسالار خشن خانواده یانگ نیز کاملاً معتبر است، و همیشه از نبرد سختی که برای پذیرفته شدن به راه انداخته است و شالوده نازکی که این امر بر آن استوار است آگاه است. در صحنه‌های صمیمی بین النور و ریچل است که فیلم زنده‌ترین فیلم است و چشم‌انداز دنباله‌ای را بسیار شاداب‌تر می‌کند.

چان پر زرق و برق در نقش پسر عموی فوق العاده زیبا و فوق باهوش نیک نیز عالی است، و تلاش های فیلم برای تجلی ازدواج او با یک فرد عادی به شیوه ای که فیلم ها به ندرت انجام می دهند کاملاً شهودی است. آکوافینا، جئونگ و نیکو سانتوس در نقش پسر عموی همجنس‌گرا که خود را گوسفند رنگین‌کمان خانواده می‌نامد، همگی با نقش‌های فرعی خود آثاری از خود به جا می‌گذارند.

این خود نیک است که تا حدودی یک اسکوی مرطوب است. استادی در ایالات متحده - همه جوان‌ها و امثال اینها در سنگاپور فارغ‌التحصیل کالج‌های آیوی لیگ آمریکا هستند، طبق سنت واقعی خانواده‌های ثروتمند آسیایی - که دوست دختر استاد باهوش خود را به خانه می‌برد، به خانواده‌ای که به او چیزی نگفته است. باید بیشتر از آنچه که بازیگر مالزیایی به نظر می رسد برای نبرد آماده باشد.

اما این بیشتر بهتر است زیرا میدان را برای زنان باز می گذارد و در نهایت این فیلم به آنها تعلق دارد. در نبرد ملایم عقلانیت، بله، اما همچنین در جشن بی عذرخواهی آن از لباس، جواهرات و طلا و جواهر. ریچل می‌تواند معلم نظریه بازی باشد، چینی‌های بومی را در فال ماهجونگ شکست دهد، از یک اسپا به اندازه هر کس دیگری لذت ببرد و عروسی که لباس پری دریایی در آب می‌رود، تحت تأثیر قرار بگیرد (این اتفاق می‌افتد).

ما کی هستیم که شکایت کنیم؟

P.S.: دو چیز وجود دارد که فیلم در ابتدا با حروف درشت برجسته برجسته می کند. یکی از آنها نقل قولی در مورد چین است که به طور مشاجره ای به ناپلئون بناپارت نسبت داده می شود که وقتی او (چین) بیدار شود، جهان را تکان خواهد داد. مورد دیگر اعلامیه ای است مبنی بر اینکه فیلمی که اکران آن در هند به تعویق افتاده است (یکی از چیزهایی که تار شده یک ماهی روده شده است)، دارای «گواهی CBFC هند» است.

حدس بزنید چه کسی می لرزد؟